Γράφει η Ειρήνη Αγα
Έξι βήματα απέμειναν στην Πεύκη, προκειμένου, αν ξαναρχίσει το πρωτάθλημα να πανηγυρίσει την επιστροφή της στις Εθνικές κατηγορίες. Το σύνολο του Μάριου Δεσποτάκη εκτός όμως από την κορυφή της Α’ ΕΣΚΑ «κυνηγάει» και την κούπα της Ένωσης Αθηνών, καθώς πήρε το… εισιτήριο για τα τελικά του θεσμού, έχοντας ως στόχο να κατακτήσει το «νταμπλ».
Ο Μάριος Δεσποτάκης αποτελεί έναν προπονητή που σε όποια ομάδα έχει εργαστεί τα τελευταία χρόνια, έχει αφήσει στο στίγμα του, καταφέροντας να πάρει την Δάφνη Δαφνίου από την Β’ ΕΣΚΑ και να την βλέπει τώρα να διαπρέπει στην Α2 Ανδρών, κατάφερε να ωθήσει τον Ιωνικό ΝΦ ώστε να επιστρέψει στην Β’ Εθνική, ουσιαστικά πράττει το ίδιο με την Πεύκη, ενώ το δικό του δημιούργημα, η Άρτεμις Αχαρνών βρίσκεται στη διεκδίκηση της ανόδου στην Α’ ΕΣΚΑ.
Η διπλή επιτυχία ήταν κάτι που περίμεναν οι άνθρωποι της Πεύκης; Ο τεχνικός της ομάδας εξηγεί στο basketa.gr την επιτυχία, ενώ κάνει και μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν και σε ομάδες που έχουν στιγματίσει την μπασκετική του καριέρα, μίλησε για την επικείμενη διακοπή των πρωταθλημάτων, αλλά και τον Κώστα Σορώτο.
Πως βιώνει αυτές τις μέρες έναν προπονητής;
«Είναι σίγουρα δύσκολες μέρες, αφού ξαφνικά άλλαξε ο τρόπος ζωής μας, οι προτεραιότητες μας και κυρίως η φιλοσοφία μας. Ζούμε έναν ιδιότυπο ‘’πόλεμο’’, κόντρα σε έναν αόρατο εχθρό και πρέπει όλοι ξεκάθαρα να δείξουμε υπευθυνότητα, σοβαρότητα και να έχουμε ψυχραιμία. Επειδή όμως βλέπω στην ζωή μου πάντα το ποτήρι μισογεμάτο, οι μέρες αυτές μου δίνουν την ευκαιρία να είμαι 24 ώρες δίπλα στην οικογένειά μου, κάτι που μου έχει λείψει πάρα πολύ. Γενικά πάντως, ανέκαθεν προσαρμοζόμουν πολύ εύκολα στις δυσκολίες».
Θεωρείτε ότι θα ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα;
«Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα γίνει. Βρισκόμαστε σε εντελώς αχαρτογράφητα νερά και ότι και να πει κάποιος είναι απλά μια υπόθεση. Το βέβαιο είναι πάντως ότι δεν θα ξεμπλέξουμε πολύ γρήγορα από αυτήν την ιστορία, άρα οι υπεύθυνοι των διοργανώσεων (ΕΣΑΚΕ, ΕΟΚ, ΕΣΚΑ κτλ) θα κληθούν σε λίγο καιρό να πάρουν αποφάσεις σημαντικές με γνώμονα το καλό του αθλήματος την επόμενη μέρα».
Πριν από την διακοπή του πρωταθλήματος η Πεύκη ήταν πρώτη στην Α’ ΕΣΚΑ και συνάμα πέρασε στον τελικό κυπέλλου, θεωρείς ότι αυτή ήταν μια επιτυχημένη χρονιά για την ομάδα, περίμενες αυτό να συμβεί;
«Στην Πεύκη είχαμε καταφέρει να παρουσιάζουμε πάρα πολύ όμορφο μπάσκετ, με τους παίκτες να παίζουν για τον συμπαίκτη τους και την ομάδα πάνω από όλους. Οι συνεργάτες μου είναι άριστοι στην δουλειά τους και καταπληκτικά παιδιά, Πραγματικά απολάμβανα την κάθε στιγμή που ήμουν στο γήπεδο, αφού ένιωθα την ομαδικότητα να κυριαρχεί παντού. Επίσης η διοίκηση ήταν διακριτικά κοντά στην ομάδα και 100% φερέγγυα σε όλα τα θέματα. Με βάση τα παραπάνω, η 1η θέση είναι ΑΠΟΛΥΤΑ δίκαια και εξαργυρώνει την προσπάθεια όλων. Ο τελικός του Κυπέλλου είναι το κερασάκι στην τούρτα και πάντα η συμμετοχή μιας ομάδας σε έναν τελικό είναι ιδιαίτερη τιμή».
Άρα εκτός από το πρωτάθλημα η Πεύκη κυνηγάει και το Κύπελλο;
«Πάντα μια ομάδα παίζει για την νίκη. Σίγουρα λοιπόν εάν κι εφόσον οι αγώνες ξαναρχίσουν, θα διεκδικήσουμε και το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο».
Όσον αφορά το Α’ ΕΣΚΑ θεωρείς ο,τι υπάρχουν ομάδες που θα μπορούσαν να αγωνίζονται στην Γ εθνική;
«Νομίζω πως οι πρώτες 3-4 ομάδες της Α’ ΕΣΚΑ είναι πιο δυνατές από κάποιες της Γ’ Εθνικής. Αυτό συμβαίνει συχνά και δεν αποτελεί έκπληξη, όμως δυστυχώς δεν μπορούν όλες να πάρουν την άνοδο, καθώς η Γ’ Εθνική είναι εθνικό πρωτάθλημα και πρέπει (πολύ σωστά) να έχει εκπροσώπηση από όλες τις ενώσεις».
Σε περίπτωση που έρθει και επίσημα η άνοδος με την Πεύκη, εσύ θέλεις να συνεχίσεις με την ομάδα στις εθνικές κατηγορίες;
«Όπως έχω ξαναπεί, για μένα δεν υπάρχουν κατηγορίες, υπάρχουν μόνο σοβαρές ομάδες με υγεία, όραμα και πλάνο. Η Πεύκη σήμερα που μιλάμε, τα διαθέτει αυτά. Όσο για την επόμενη χρονιά, νομίζω ότι είναι νωρίς να μιλήσουμε γι αυτήν, ειδικά κάτω από αυτές τις συνθήκες, όμως σίγουρα νιώθω όμορφα στην ομάδα και κυρίως μπορώ να δουλεύω απερίσπαστος και ήρεμος».
Πως ήρθε αυτή η ιδέα, να δημιουργήσεις την Άρτεμις Αχαρνών και ποιοι είναι οι στόχοι που έχετε βάλει γι΄ αυτό το σύλλογο;
«Η Άρτεμις Αχαρνών είναι μια Ακαδημία μπάσκετ με πρώτο της μέλημα το καλό των παιδιών. Θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν σύλλογο χωρίς τις παθογένειες και τις αρρωστημένες νοοτροπίες που εμείς έχουμε συναντήσει κατά καιρούς στην καριέρα μας. Έτσι θέσαμε κανόνες και αρχές στην λειτουργία μας, τις οποίες τηρούμε πάντα και αυτό κάνει την Άρτεμις ξεχωριστή. Κάνει την Άρτεμις μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! Πριν 2 χρόνια δημιουργήσαμε και το ανδρικό μας. Χωρίς να είναι αυτοσκοπός, η ομάδα ανέβηκε 2 κατηγορίες αμέσως και τώρα αγωνίζεται στην Β’ ΕΣΚΑ, όντας μάλιστα και σε θέση play offs! Πλέον η ομάδα αναπτύχθηκε, δεν είμαστε μόνο εγώ και η Ελένη. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που την στηρίζουν, που συμμετέχουν ενεργά στις αποφάσεις και που έχουν όραμα και διάθεση για σοβαρή δουλειά».
Πίστευες ποτέ ότι η Άρτεμις Αχαρνών θα αποκτήσει αντρικό τμήμα και μάλιστα θα φτάσει τόσο γρήγορα στην Β’ ΕΣΚΑ να διεκδικεί άνοδο; Έχετε στόχο να την δείτε στις Εθνικές κατηγορίες κάποια στιγμή;
«Ξέραμε ότι όταν θα ωρίμαζαν οι συνθήκες θα φτιάχναμε το ανδρικό μας, όπως κι έγινε. Οι γρήγορες άνοδοι δεν ήταν στους άμεσους στόχους μας, όμως από την στιγμή που προέκυψαν δεν είπαμε όχι, άλλωστε ήταν μια επιβράβευση για τις προσπάθειες και τις θυσίες των παικτών μας. Οι Εθνικές κατηγορίες δεν είναι εύκολο πράγμα. Εμείς θέλουμε να προχωράμε με σταθερά βήματα χωρίς να απλώνουμε το χέρι μας μακρύτερα από εκεί που φτάνει. Σίγουρα πάντως αν λυθεί το σοβαρό γηπεδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ανδρικό μας τότε πιστέψτε με, όλα είναι εφικτά».
Είσαι ο προπονητής που οδήγησε πέρσι τον Ιωνικό ΝΦ στην άνοδο, την οποία και εν τέλει πήρε με τον κόουτς Σορώτο στο τιμόνι του. Γιατί λύθηκε αυτή η συνεργασία;
«Στον Ιωνικό όλα πήγαιναν καλά, η ομάδα ήταν απόλυτα μέσα στους στόχους της, έπαιζε όμορφο μπάσκετ, όμως εντελώς ξαφνικά προέκυψαν ”διαφωνίες” με τον τότε ισχυρό άνδρα της ομάδας και χώρισαν οι δρόμοι μας. Συμβαίνουν αυτά, δεν υπάρχει λόγος να πούμε περισσότερα, Ο Ιωνικός ΝΦ είναι μια ιστορική ομάδα την οποία σέβομαι απεριόριστα και εύχομαι να έχει πάντα επιτυχίες».
Υπήρχε μια ικανοποίηση από πλευρά σου, όταν στα λόγια του, στο τέλος της σεζόν ο κόουτς Σορώτος αναφέρθηκε στο πρόσωπο σου;
«Είναι γνωστή η ποιότητα, η κουλτούρα και το ήθος του κόουτς Σορώτου, όπως φυσικά και η μεγάλη μπασκετική του αξία. Τον σέβομαι πάρα πολύ και τα λόγια του με τιμούν ιδιαίτερα».
Τη Δάφνη Δαφνίου την ανέλαβες στην Β’ ΕΣΚΑ και την οδήγησες μέχρι και την Β Εθνική και να είναι αυτή τη στιγμή στην Α2. Πως κρίνεις αυτή την πορεία και ποια είναι τα συναισθήματα σου γι’ αυτή την ομάδα;
«Στην Δάφνη Δαφνίου από την Β” ΕΣΚΑ φτάσαμε στην Β’ ΕΘΝΙΚΗ με πολύ σκληρή δουλειά, μεγάλες θυσίες και μεράκι από όλους. Υπήρχε μια φανταστική χημεία μεταξύ των παικτών, του προπονητικού team, της διοίκησης και του κόσμου που εκτόξευσε την ομάδα! Η Δάφνη είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου και δεν ξεχνώ ποτέ τις πολύ όμορφες στιγμές που έζησα εκεί».
Υπάρχει κάτι που μπορείς να ξεχωρίσεις από την προπονητική σου καριέρα;
«Το μπάσκετ γενικά μου έχει προσφέρει πάρα πολλά πράγματα στην ζωή μου και ως παίκτης παλαιότερα και ως προπονητής σήμερα. Ήταν εκεί όταν έχασα τον πατέρα μου στα 11 μου και πέρναγα ατελείωτες ώρες στο γήπεδο για να ξεχνιέμαι, μέσα στο μπάσκετ γνώρισα την γυναίκα μου και έκανα την οικογένειά μου, μέσα στο μπάσκετ έκανα πραγματικούς φίλους. Το μπάσκετ καθόρισε τον τρόπο ζωής μου, την νοοτροπία μου, τις αρχές και τις αξίες μου. Η κάθε στιγμή λοιπόν που ζω στο μπάσκετ είναι μοναδική, πολύτιμη και νιώθω ευτυχισμένος που βρίσκομαι στον χώρο αυτόν. Μπορεί κάποιες στιγμές να αποφάσιζα με το συναίσθημα και όχι για το συμφέρον μου αλλά πιστέψτε με δεν μετανιώνω για καμία από τις επιλογές μου μέχρι σήμερα, ακόμα και για αυτές που δεν πήγαν καλά. εκεί άλλωστε υπήρξαν και τα καλύτερα μαθήματα».
