Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
24/7/2013
Με θλίψη
διάβασα την ανακοίνωση της απόσυρσης του Αστέρα Εξαρχείων από το
Πρωτάθλημα! Μια απόφαση που είναι σαφέστατα μία ακόμα ‘’μαχαιριά’’ στο ελληνικό
γυναικείο μπάσκετ, που δυστυχώς οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στη πλήρη
απαξίωση!
24/7/2013
Παρότι τα
τελευταία χρόνια δεν εργάζομαι σε σωματειακό επίπεδο στο γυναικείο μπάσκετ,
παρακολουθώ άμεσα τις εξελίξεις καθώς
είναι ένας χώρος όπου έζησα όμορφες
στιγμές και μεγάλες επιτυχίες και τον σέβομαι
πάρα πολύ.
Παράλληλα προπονώ ατομικά αρκετές αθλήτριες από όλες σχεδόν τις κατηγορίες κι έτσι εκ των πραγμάτων ενημερώνομαι άμεσα για τα τεκταινόμενα.
Ο Αστέρας λοιπόν έκανε αυτό που πολλές ομάδες έχουν φτάσει στο όριο να κάνουν. Ο συμπαθής Ανδρέας Μαζαράκης προτίμησε την ‘’έξοδο’’ από την απαξίωση και καλά έκανε. Άλλωστε πολλοί θα ακολουθήσουν στο μέλλον αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά. Το θέμα είναι αν πλέον μπορεί να αλλάξει κάτι…
Το γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Τα έχουμε ξαναπεί εκατοντάδες φορές! Σε παλαιότερα άρθρα και συνεντεύξεις μου είχα πει την άποψή μου και είχα προτείνει λύσεις, όπως έκαναν και κάποιοι ακόμα ευαισθητοποιημένοι προπονητές και μη. Κανείς όμως δεν μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί… Ίσως μάλιστα για κάποιους να ήμαστε και γραφικοί…
Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν ευθύνες. Και οι ευθύνες ανήκουν ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Η Ομοσπονδία, παρά την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ της στο μπάσκετ γενικά, πλέον δεν καινοτομεί και σίγουρα φοβάται να ρισκάρει για τις γυναίκες…
Τα σωματεία (ευτυχώς υπάρχουν εξαιρέσεις) κοιτούν μόνο το συμφέρον τους αδιαφορώντας για το γενικό σύνολο. Πολύ πρόσφατα τα παραδείγματα στην Α1…
Κάποιοι παράγοντες προσπαθούν να επωφεληθούν από το γυναικείο μπάσκετ σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο. Αυτό δεν είναι κακό αρκεί να συνδυαστεί και με τη προσφορά τους στο γυναικείο η οποία όμως δεν είναι σε προτεραιότητα γι αυτούς…
Οι παίκτριες είναι εντελώς ανοργάνωτες, άρα ανίσχυρες να διεκδικήσουν πράγματα ή έστω να πουν τη γνώμη τους…
Τέλος οι προπονητές ως συνήθως νοιάζονται να διατηρούν τη θέση τους (έστω και απλήρωτοι!!!) και φροντίζουν να μην ανακατεύονται. Αυτό βέβαια έχει σαν αποτέλεσμα την πλήρη απαξίωση του προπονητή…
Όλοι οι παραπάνω λοιπόν πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να σηκωθούν από αυτό μόνο όταν θα έχουν συμφωνήσει σε αρκετά βασικά θέματα, όπως για παράδειγμα η προβολή, η αναδιάρθρωση των κατηγοριών, ο τρόπος διεξαγωγής των πρωταθλημάτων, το αναπτυξιακό πρόγραμμα, οι εθνικές ομάδες και πολλά ακόμα. Θα πρέπει να αποφασίσουν να ταράξουν τα νερά και να ξαναχτίσουν από την αρχή το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ το οποίο βρίσκεται σε απίστευτο τέλμα!
Ίσως να στεναχωρώ κάποιους με τη γνώμη μου, αλλά πιστεύω ότι η αποχή μου από το γυναικείο με κάνει πιο αντικειμενικό στις απόψεις μου και πιο άμεσο στις προτάσεις μου, αφού δεν έχω κανένα απολύτως προσωπικό όφελος.
Κλείνοντας θα ευχηθώ να γίνουν άμεσα όλα εκείνα που χρειάζονται για να ανακάμψει το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα. Όσο για τον Αστέρα Εξαρχείων, εύχομαι να επιστρέψει δυνατός εκεί που του αξίζει να βρίσκεται, γιατί η προσφορά του στη περιοχή των εξαρχείων ήταν πολύπλευρη και πολύτιμη.
Δεσποτάκης Μάριος
Παράλληλα προπονώ ατομικά αρκετές αθλήτριες από όλες σχεδόν τις κατηγορίες κι έτσι εκ των πραγμάτων ενημερώνομαι άμεσα για τα τεκταινόμενα.
Ο Αστέρας λοιπόν έκανε αυτό που πολλές ομάδες έχουν φτάσει στο όριο να κάνουν. Ο συμπαθής Ανδρέας Μαζαράκης προτίμησε την ‘’έξοδο’’ από την απαξίωση και καλά έκανε. Άλλωστε πολλοί θα ακολουθήσουν στο μέλλον αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά. Το θέμα είναι αν πλέον μπορεί να αλλάξει κάτι…
Το γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Τα έχουμε ξαναπεί εκατοντάδες φορές! Σε παλαιότερα άρθρα και συνεντεύξεις μου είχα πει την άποψή μου και είχα προτείνει λύσεις, όπως έκαναν και κάποιοι ακόμα ευαισθητοποιημένοι προπονητές και μη. Κανείς όμως δεν μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί… Ίσως μάλιστα για κάποιους να ήμαστε και γραφικοί…
Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν ευθύνες. Και οι ευθύνες ανήκουν ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Η Ομοσπονδία, παρά την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ της στο μπάσκετ γενικά, πλέον δεν καινοτομεί και σίγουρα φοβάται να ρισκάρει για τις γυναίκες…
Τα σωματεία (ευτυχώς υπάρχουν εξαιρέσεις) κοιτούν μόνο το συμφέρον τους αδιαφορώντας για το γενικό σύνολο. Πολύ πρόσφατα τα παραδείγματα στην Α1…
Κάποιοι παράγοντες προσπαθούν να επωφεληθούν από το γυναικείο μπάσκετ σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο. Αυτό δεν είναι κακό αρκεί να συνδυαστεί και με τη προσφορά τους στο γυναικείο η οποία όμως δεν είναι σε προτεραιότητα γι αυτούς…
Οι παίκτριες είναι εντελώς ανοργάνωτες, άρα ανίσχυρες να διεκδικήσουν πράγματα ή έστω να πουν τη γνώμη τους…
Τέλος οι προπονητές ως συνήθως νοιάζονται να διατηρούν τη θέση τους (έστω και απλήρωτοι!!!) και φροντίζουν να μην ανακατεύονται. Αυτό βέβαια έχει σαν αποτέλεσμα την πλήρη απαξίωση του προπονητή…
Όλοι οι παραπάνω λοιπόν πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να σηκωθούν από αυτό μόνο όταν θα έχουν συμφωνήσει σε αρκετά βασικά θέματα, όπως για παράδειγμα η προβολή, η αναδιάρθρωση των κατηγοριών, ο τρόπος διεξαγωγής των πρωταθλημάτων, το αναπτυξιακό πρόγραμμα, οι εθνικές ομάδες και πολλά ακόμα. Θα πρέπει να αποφασίσουν να ταράξουν τα νερά και να ξαναχτίσουν από την αρχή το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ το οποίο βρίσκεται σε απίστευτο τέλμα!
Ίσως να στεναχωρώ κάποιους με τη γνώμη μου, αλλά πιστεύω ότι η αποχή μου από το γυναικείο με κάνει πιο αντικειμενικό στις απόψεις μου και πιο άμεσο στις προτάσεις μου, αφού δεν έχω κανένα απολύτως προσωπικό όφελος.
Κλείνοντας θα ευχηθώ να γίνουν άμεσα όλα εκείνα που χρειάζονται για να ανακάμψει το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα. Όσο για τον Αστέρα Εξαρχείων, εύχομαι να επιστρέψει δυνατός εκεί που του αξίζει να βρίσκεται, γιατί η προσφορά του στη περιοχή των εξαρχείων ήταν πολύπλευρη και πολύτιμη.
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
