Απόλαυσα την πρόσφατη συνέντευξη τύπου του coach Αλεξανδρή ο οποίος χωρίς να διστάσει είπε αλήθειες που θα πρέπει να προβληματίσουν τους υπευθύνους κι επιτέλους να ενεργοποιήσουν όλους εκείνους που μπορούν να φέρουν και πάλι το μπάσκετ στη κορυφή των σπορ στην Ελλάδα, όπως είναι για παράδειγμα τα ΜΜΕ…Τι συμβαίνει σήμερα λοιπόν?
Θα έλεγα ότι υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο απαξίωσης και υποβάθμισης του μπάσκετ, προβάλλοντας συνεχώς τα προβλήματά του και κρύβοντας ‘’έξυπνα’’ τις επιτυχίες του! Στις αθλητικές εκπομπές υπάρχει μια απλή ολιγόλεπτη αναφορά στο μπάσκετ, προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο ότι δεν χρειάζεται να ασχολείται με αυτό. Όλα γίνονται συντονισμένα από όλους με τον ίδιο τρόπο! Και η ζημιά είναι μεγάλη…
Όταν μειώνεται η προβολή μειώνεται μοιραία και το ενδιαφέρον των επενδυτών για χρηματοδότηση των ομάδων. Αυτό οδηγεί στα οικονομικά προβλήματα κι έτσι καταλήγουμε στην υποβάθμιση. Άρα, πολύ απλά, όσοι θέλουν το κακό του μπάσκετ τα καταφέρνουν μια χαρά!
Η σύγκριση του ποδοσφαίρου με το μπάσκετ είναι άσκοπη. Για μένα το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι σχεδόν ανύπαρκτο! Δεν υπάρχουν αγωνιστικές επιτυχίες, η διαπλοκή είναι τεράστια, το επίπεδο των περισσοτέρων που ασχολούνται είναι χαμηλό και η οργάνωση των πρωταθλημάτων είναι το λιγότερο τραγική!
Από την άλλη το μπάσκετ φέρνει συνεχώς επιτυχίες τα τελευταία 25 χρόνια σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. Η εθνική μας διεκδικεί μετάλλια σε όποια διοργάνωση και αν συμμετέχει, ενώ οι ομάδες μας διαπρέπουν στην Ευρώπη, κατακτώντας τίτλους.
Η Ελλάδα δεν έγινε γνωστή στον παγκόσμιο αθλητικό χάρτη από το ποδόσφαιρο. Όλοι όμως ξέρουν τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, ακόμα και τον Διαμαντίδη ή τον Σπανούλη. Και για να μην αδικήσουμε κανέναν, η χώρα μας έγινε επίσης γνωστή και από τον Κεντέρη, τη Θάνου, τον Δήμα κτλ. Όχι όμως από το ποδόσφαιρο…
Παρόλα τα παραπάνω τα ΜΜΕ εξακολουθούν να ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο, προσπαθώντας μάλιστα να πολεμήσουν το μπάσκετ. Αφού δεν μπορούν να ανέβουν επίπεδο παλεύουν να ρίξουν το δικό μας, έτσι ώστε να μην υπάρχει διαφορά στην εικόνα των δύο αθλημάτων προς τα έξω.
Πέρα από την προβολή, η ποδοσφαιροποίηση του μπάσκετ είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Στοιχεία του ποδοσφαίρου εισέρχονται δυστυχώς στο χώρο μας ρίχνοντας δραματικά την ποιότητα! Και αναφέρομαι στους χούλιγκαν, σε παράγοντες σωματείων και σε κάποιους που κινούν τα νήματα του μπάσκετ και κατέχουν επιτελικά πόστα.
Η άποψή μου για το σπορ που υπηρετώ είναι δεδομένη και δεν αλλάζει: ‘’Είναι άθλημα ποιοτικό, χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα και δεν μπορεί να σταθεί κάποιος ο οποίος δεν διαθέτει το απαιτούμενο επίπεδο. Επίσης είναι το ιδανικό σπορ για μικρά παιδιά αφού η φιλοσοφία του και οι δεξιότητες του αναπτύσσουν σωστά και μεθοδικά την αντίληψη, την ταχύτητα αντίδρασης, την οξυδέρκεια και πολλά ακόμα στοιχεία απαραίτητα για την εξέλιξη ενός μικρού αθλητή’’.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι ας μην αρέσει σε μερικούς. Ας πανηγυρίζουν όταν κάποια ομάδα μπαίνει στους 32 του ΟΥΕΦΑ και ας κάνουν ότι δεν βλέπουν όταν στο μπάσκετ παίρνουμε ευρωπαϊκούς τίτλους!
Όσο για τα ΜΜΕ, είμαι σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα πληρώσουν την κακή τους επιλογή να στηρίζουν μόνο το ποδόσφαιρο. Ελπίζω να καταλάβουν έγκαιρα το λάθος τους και να επιστρέψουν στο μπάσκετ, ένα άθλημα που κάνει υπερήφανους τους έλληνες! Και νομίζω ότι δεν έχουν μείνει και πολλά πράγματα στην ελληνική κοινωνία για τα οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι…
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
