Η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν αναμφίβολα το σημείο αναφοράς μιας νέας εποχής στο ελληνικό μπάσκετ. Ο τρόπος που σχεδιάστηκε η ομάδα και τα ‘’υλικά’’ που χρησιμοποιήθηκαν, είναι η νέα φιλοσοφία που θα επικρατήσει στο χώρο. Μιας φιλοσοφίας που θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν όλοι, αφού πλέον τα χρήματα για κάτι διαφορετικό δεν υπάρχουν.
Ο Ολυμπιακός βασίστηκε στους έλληνες παίκτες του, αρκετοί από τους οποίους είναι νεαροί σε ηλικία και σε κάποιους ξένους ρολίστες που ταίριαξαν απόλυτα στη χημεία της ομάδας. Αγωνιστικά το αποτέλεσμα ήταν ιδανικό. Πρωτάθλημα Ευρώπης και Πρωτάθλημα Ελλάδας! Το μεγαλύτερο κέρδος πάντως είναι η αλλαγή νοοτροπίας που τόλμησε η ομάδα του Πειραιά και η δικαίωσή της για το ρίσκο που πήρε.
Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να καθιερώσουμε την ‘ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ’’ στο μπάσκετ. Η βοήθεια των κορυφαίων Σέρβων προπονητών που εργάστηκαν στη χώρα μας ήταν πολύτιμη. Τους ευχαριστούμε γι αυτό, όμως από εδώ και πέρα οι έλληνες προπονητές πρέπει να αναλάβουν τα ηνία! Το μπάσκετ μας χρειάζεται στους έλληνες και με αυτούς πρέπει να συνεχίσει τη πορεία του, η οποία μπορεί και πρέπει να είναι ανοδική!
Λέγοντας ελληνική σχολή αναφερόμαστε σε δύο βασικούς τομείς:
- Το στυλ του παιχνιδιού
- Τον τρόπο παραγωγής νέων παικτών
Οι έλληνες προπονητές είναι ψαγμένοι, ενημερώνονται συνέχεια και το πιο βασικό, είναι πολύ εργατικοί και μεθοδικοί. Γι αυτό το λόγο πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο και πάλι. Για παράδειγμα, θα ήταν τραγικό λάθος ο αντικαταστάτης του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό να είναι ξένος. Ο Σέρβος μας προσέφερε πάρα πολλά, όμως ήρθε η ώρα των ελλήνων προπονητών!
Εκεί που υστερούμε ως ελληνική σχολή μπάσκετ είναι η παραγωγική διαδικασία! Τα πολλά χρήματα που πέρασαν από τις ομάδες αδρανοποίησαν τον μηχανισμό παραγωγής, δηλαδή τις υποδομές, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει κενό. Οι πρόεδροι όταν ήθελαν παίκτη τον αγόραζαν από την κοινοτική ή την αμερικάνικη αγορά, εξυπηρετώντας παράλληλα και τα διάφορα ‘’γραφεία’’ με τα οποία είχαν συναλλαγές… Ακόμα θυμόμαστε κάποιες ομάδες να αλλάζουν 10-15 ξένους σε μια χρονιά…
Μοιραία οι έλληνες έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα, αφού κανείς δεν ενδιαφερόταν γι αυτούς. Δείτε τον Λιακόπουλο του Κολοσσού. Χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά, τον θεωρώ πολύ καλύτερο από πολλούς play maker που έχουν περάσει τα τελευταία 10 χρόνια από τα ελληνικά γήπεδα! Γιατί να πρέπει να φτάσει 30 χρονών για να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Α1?
Ευτυχώς όλα αυτά πλέον θα αλλάξουν, έστω και με το ζόρι. Όποιος είχε φροντίσει να επενδύσει στις υποδομές του τώρα θα αρχίσει να ‘’εισπράττει’’ το τεράστιο κέρδος. Οι υπόλοιποι θα δυσκολευτούν αρκετά. Κάποιοι επειδή θα χρειαστεί να ξεκινήσουν από το μηδέν, ίσως να μη τα καταφέρουν καν… Το σίγουρο είναι ότι το ελληνικό μπάσκετ θα πατήσει πλέον στα δικά του πόδια, θα βασιστεί στα δικά του παιδιά, στους δικούς του προπονητές και αυτό από μόνο του θα είναι η καθιέρωση της ‘’ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ’’ μπάσκετ.
Το θέμα είναι να το δούμε όλοι μας ως ευκαιρία και να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να δουλέψουμε σωστά, μεθοδικά και τίμια. Και τότε θα δούμε αποτελέσματα που θα μας κάνουν να είμαστε περήφανοι και ακόμα πιο δυνατοί.
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
