"Όλα τα ωραία έχουν κάποτε ένα τέλος. Αυτό συνέβη και στη σχέση της ΦΕΑ με τον Μάριο Δεσποτάκη,
με την προ μηνός λύση της συνεργασίας τους από την μεριά της ομάδας να
γράφει τον επίλογο της σχεδόν δίχρονης επιτυχημένης… συμβίωσης. Ο πρώην
πια προπονητής των «νεοφώτιστων», μίλησε στο AllStar Basket για τo«διαζύγιο» αλλά και το επόμενο βήμα της καριέρας του. «Κρατάω μόνο τα καλά»
της Δέσποινας Λάππα
Πώς ράγισε το γυαλί ανάμεσα σε εσάς και την ΦΕΑ και οδήγησε στο τέλος της συνεργασίας σας;
Σε μία συνεργασία οι διαφωνίες είναι μέρος του παιχνιδιού. Είχα διαφωνία με τη διοίκηση της ΦΕΑ ως προς τη διαχείριση μιας κατάστασης και επέλεξαν να λύσουν τη συνεργασία τους μαζί μου. Εγώ ως επαγγελματίας δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό και σεβάστηκα ως όφειλα την απόφασή του Δ.Σ., διασφαλίζοντας φυσικά τον εαυτό μου, βάσει των συμφωνιών που είχαμε.
Το θέμα δεν ήταν επομένως αγωνιστικό… Δεν είχαν παράπονα από την πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα…
Φέτος ξεκινήσαμε έχοντας πολύ δύσκολο πρόγραμμα, όμως είχα διαβεβαιώσει τη διοίκηση ότι η ομάδα θα είναι σε θέση να παίζει με σταθερότητα μετά τα Χριστούγεννα και φυσικά θα πετυχαίναμε τους στόχους μας. Και πέρσι, όταν τέτοια εποχή είχαμε σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή μας και κάναμε κάποιες ήττες, τους διαβεβαίωνα ότι τον Μάιο η ομάδα θα πετύχαινε τον στόχο της, που ήταν η άνοδος, όπως και έγινε, κατακτώντας μάλιστα και το Πρωτάθλημα στην Α2! Δεν άλλαξε κάτι φέτος, το ίδιο είχα πει από την αρχή!
Με τις παίκτριες ήταν καλές οι σχέσεις σας; Υπήρξε κάποιο πρόβλημα πριν φύγετε, κάποιο περιστατικό;
Με τις παίκτριες δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα, δεν είχε συμβεί το παραμικρό και θεωρώ ότι είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία.
Πώς σχολιάζετε το θέμα που προέκυψε με την Κατερίνα Σερέτη μετά την αποχώρησή σας; Η ομάδα της έδωσε άδεια μετ’ αποδοχών για κάποιο διάστημα (σ.σ. πλέον η παίκτρια έχει επιστρέψει στις προπονήσεις)…
Δεν μπορώ να γνωρίζω το λόγο που η ΦΕΑ έκανε μια τέτοια κίνηση. Το μόνο που ξέρω και μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι η Κατερίνα μια πολύ καλή και σοβαρή αθλήτρια και έχει βοηθήσει πάρα πολύ την ομάδα στην επίτευξη των στόχων της.
Οι δυνατότητες της ομάδας ποιες είναι; Τι πιστεύετε ότι μπορεί να πετύχει;
Θα πω αυτό ακριβώς που είπα κα παραπάνω: Η ομάδα έχει δουλέψει πάρα πολύ από το καλοκαίρι και είναι πλέον έτοιμη να παίξει σταθερά καλό μπάσκετ. Όταν φτιάχνεις μια ομάδα με δέκα νέες παίκτριες είναι λογικό να απαιτείται κάποιος χρόνος προσαρμογής μέχρι να αποκτηθεί η ανάλογη σταθερότητα. Χρειάζεται υπομονή και πίστη. Αν λοιπόν συνεχιστεί η δουλειά που έχει γίνει, η ομάδα πιστεύω ότι θα βγει εύκολα στην Ευρώπη, σε συνδυασμό μάλιστα και τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάποιες άλλες ομάδες.
Με τι αναμνήσεις φεύγετε από τη ΦΕΑ; Στον απολογισμό είναι θετικό το πρόσημο;
Όταν φεύγω από κάποια ομάδα, κρατάω πάντα τις καλές αναμνήσεις. Από τον ενάμιση χρόνο παρουσίας μου στην ΦΕΑ λοιπόν, θα κρατήσω την κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος στην Α2 και τη φετινή πρόκριση στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου με τις γυναίκες , περνώντας μάλιστα μέσα από μια δύσκολη έδρα, τον «Τάφο του Ινδού», αλλά και την άνοδο-έκπληξη στην Α’ ΕΣΚΑ με τους άντρες.
Για το γενικό… μπάχαλο που επικρατεί στις γυναικείες ομάδες τι πιστεύετε; Υπάρχει διέξοδος ή το γυναικείο μπάσκετ είναι καταδικασμένο στην απαξίωση;
Διέξοδος σίγουρα υπάρχει αλλά το θέμα είναι ποιοι θα ασχοληθούν με τα προβλήματα και πόσο θα δουλέψουν για να τα λύσουν. Η σοβαρότητα και η υπομονή είναι απαραίτητα στοιχεία στη διαδικασία αυτή. Δυστυχώς πάντως το μέλλον του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα δεν είναι ευοίωνο, καθώς ο χώρος ολοένα και απαξιώνεται, ενώ δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό, ειδικά μάλιστα μετά την επιτυχία της εθνικής ομάδας το περασμένο καλοκαίρι!
Το επόμενο βήμα σας ποιο θα είναι;
Στο χώρο του γυναικείου μπάσκετ έζησα αρκετούς τίτλους και ανόδους σε όλες τις κατηγορίες. Παράλληλα δούλευα πάντα και σε αντρικές ομάδες, όπου κι εκεί είχα την τύχη να ζήσω καλές στιγμές. Τα πολλά προβλήματα όμως που αντιμετωπίζει το γυναικείο μπα΄σκετ με έχουν απογοητεύσει και νιώθω την ανάγκη πια να κάνω ένα βήμα παραπάνω στη καριέρα μου. Σίγουρα δεν ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου, καθώς το γυναικείο μπάσκετ το σέβομαι και αν στο μέλλον έρθει μια σοβαρή και αξιόλογη πρόταση θα την εξετάσω πολύ σοβαρά. Όμως σίγουρα οι προτεραιότητες μου έχουν αλλάξει πια…
Ως επίλογο θα θέλατε να προσθέσετε κάτι;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου Γιάννη Λιαπάκη, Κατερίνα Ανδρεοπούλου, Ελένη Καλαϊτζακη και τον φυσ/πευτη Τζόνυ Μάτσο, οι οποίοι χωρίς να τους το ζητήσω εγώ αποχώρησαν μαζί μου, παρότι η ΦΕΑ τους πρότεινε να παραμείνουν στην ομάδα. Αυτό δείχνει την αξία και την ποιότητα τους πρώτα ως άνθρωποι και ύστερα ως συνεργάτες!
