Βρίσκομαι αρκετά χρόνια στα γήπεδα και έχω ζήσει απίστευτες
καταστάσεις, ως παίκτης και φυσικά ως προπονητής. Αυτό όμως που συνέβη πριν
τρεις ημέρες στο παιχνίδι της ΦΕΑ με τη
Δάφνη Δαφνίου για την Β’ ΕΣΚΑ Ανδρών, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο και αποδεικνύει περίτρανα γιατί το μπάσκετ είναι ίσως το πιο συναρπαστικό σπορ στο
κόσμο!
Απομένουν λοιπόν 4’’ και βρισκόμαστε πίσω με 3 πόντους (63-66), έχοντας τη μπάλα στη κατοχή μας, με επαναφορά από τη πλάγια γραμμή. Για εμάς, είχαν προηγηθεί τρία καθοριστικά λάθη τα οποία μας είχαν φέρει στη δινή αυτή θέση και τα πράγματα ήταν σαφώς πολύ δύσκολα...
Υπάρχει time out (το πήρε η Δάφνη !!!) και σχεδιάσαμε ‘’κάτι’’ για να βρούμε ένα γρήγορο τρίποντο και να ισοφαρίσουμε το παιχνίδι. Μάλιστα έπρεπε να αποφύγουμε το φάουλ γιατί οι αντίπαλοι μας είχαν μόλις 1 ομαδικό φάουλ…
Ο διαιτητής δίνει τη μπάλα στον Τσακίρη και τα screen αρχίζουν. Ο Τζίμης όμως αντιλαμβάνεται ότι ο αμυντικός του έχει γυρισμένη τη πλάτη του σε αυτόν. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, του πετάει τη μπάλα η οποία κάνει ‘’γκελ’’, του επιστρέφεται και σουτάρει τρίποντο από τα 8,5 μέτρα! Το σουτ είναι μέσα και το ταμπλό δείχνει 66-66!!! Η Δάφνη σοκαρισμένη κάνει την επαναφορά στα 2,5’’, ο Αναστασόπουλος αλλοιώνει τη πάσα, ο Ρωμοσιός αποτελειώνει το κλέψιμο και με lay up γράφει το 68-66 για να γίνει πανδαιμόνιο στο γήπεδο!
Η πρώτη εντύπωση έχει να κάνει με συμπεράσματα για το πάθος, τον τσαμπουκά και την πίστη στην ομάδα και την ηρωική προσπάθεια των παικτών από την αρχή της χρονιάς, όταν όλοι τους έλεγαν ότι δύσκολα θα αποφύγουν τον υποβιβασμό… Σε απάντηση όλων αυτών, η ομάδα βρίσκεται στη 2η θέση και συνεχίζει…
Από μια πιο ήρεμη σκοπιά, από το προχθεσινό γεγονός μπορούμε να μάθουμε πολλά:
Αρχικά, ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για οτιδήποτε, ακόμα και αν φαίνεται ότι τα πάντα έχουν κριθεί. Πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και να γυρίσει τα πάνω-κάτω… Άλλωστε όταν έχεις νοοτροπία νικητή δεν αποδέχεσαι την ήττα αν δεν ακούσεις την κόρνα λήξης της γραμματείας! Μέχρι να την ακούσεις πολεμάς, με ότι έχεις και δεν έχεις…
Στη συνέχεια βλέπουμε ότι η προπονητική είναι μια πολύ υπεύθυνη δουλειά. Μια στιγμιαία εκτίμηση ή μια σωστή ή λάθος απόφαση μπορεί να κρίνει ένα παιχνίδι, ακόμα και να καθορίσει μια ολόκληρη χρονιά! Επίσης καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι η συμπεριφορά ενός προπονητή, όσο καλό χαρακτήρα κι αν έχει έξω απο το γήπεδο, είναι το σήμα κατατεθέν του και τον ακολουθεί παντού και πάντα! Ειδικά μάλιστα αν η συμπεριφορά αυτή προσβάλει αντίπαλους παίκτες ή προπονητές... Από την πλευρά μου πάντως, τέτοιες συμπεριφορές από συναδέλφους, τις αντιμετωπίζω μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές και δεν δίνω ποτέ συνέχεια, είναι χαμένος χρόνος άλλωστε...
Τέλος, συχνά οι παίκτες μας έχουν εμπνεύσεις που οδηγούν στην επιτυχία ή την αποτυχία. Στο time out σαφώς δεν είπα στον Τσακίρη να πετάξει τη μπάλα στην πλάτη του αντιπάλου του! Όμως αυτός το τόλμησε και δικαιώθηκε από την επιλογή του!
Ως προπονητής, δίνω αρκετές πρωτοβουλίες στους παίκτες μου, πάντα μέσα από την ομαδική διαδικασία, αρκεί να με έχουν πείσει ότι έχουν την ικανότητα και το μυαλό να επιλέξουν σωστά. Είναι κάτι που πιστεύω, ότι οι παίκτες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να βγάζουν το ταλέντο τους στο γήπεδο. Να μην ‘’εγκλωβίζονται’’ αυστηρά και να μην ‘’ευνουχίζονται’’ μέσα σε πολύπλοκα συστήματα και αλλεπάλληλες, άσκοπες και συχνά άχρηστες επιθετικές διαδικασίες . Όλα αυτά πάντα ελεγχόμενα, γιατί είναι εύκολο να ξεπεράσει κανείς τα όρια και να καταργήσει την αγωνιστική πειθαρχία που πρέπει απαραίτητα να υπάρχει σε κάθε υγιής ομάδα.
Καλή Σαρακοστή σε όλους , με υγεία, ευτυχία και πολλές επιτυχίες!
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
Απομένουν λοιπόν 4’’ και βρισκόμαστε πίσω με 3 πόντους (63-66), έχοντας τη μπάλα στη κατοχή μας, με επαναφορά από τη πλάγια γραμμή. Για εμάς, είχαν προηγηθεί τρία καθοριστικά λάθη τα οποία μας είχαν φέρει στη δινή αυτή θέση και τα πράγματα ήταν σαφώς πολύ δύσκολα...
Υπάρχει time out (το πήρε η Δάφνη !!!) και σχεδιάσαμε ‘’κάτι’’ για να βρούμε ένα γρήγορο τρίποντο και να ισοφαρίσουμε το παιχνίδι. Μάλιστα έπρεπε να αποφύγουμε το φάουλ γιατί οι αντίπαλοι μας είχαν μόλις 1 ομαδικό φάουλ…
Ο διαιτητής δίνει τη μπάλα στον Τσακίρη και τα screen αρχίζουν. Ο Τζίμης όμως αντιλαμβάνεται ότι ο αμυντικός του έχει γυρισμένη τη πλάτη του σε αυτόν. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, του πετάει τη μπάλα η οποία κάνει ‘’γκελ’’, του επιστρέφεται και σουτάρει τρίποντο από τα 8,5 μέτρα! Το σουτ είναι μέσα και το ταμπλό δείχνει 66-66!!! Η Δάφνη σοκαρισμένη κάνει την επαναφορά στα 2,5’’, ο Αναστασόπουλος αλλοιώνει τη πάσα, ο Ρωμοσιός αποτελειώνει το κλέψιμο και με lay up γράφει το 68-66 για να γίνει πανδαιμόνιο στο γήπεδο!
Η πρώτη εντύπωση έχει να κάνει με συμπεράσματα για το πάθος, τον τσαμπουκά και την πίστη στην ομάδα και την ηρωική προσπάθεια των παικτών από την αρχή της χρονιάς, όταν όλοι τους έλεγαν ότι δύσκολα θα αποφύγουν τον υποβιβασμό… Σε απάντηση όλων αυτών, η ομάδα βρίσκεται στη 2η θέση και συνεχίζει…
Από μια πιο ήρεμη σκοπιά, από το προχθεσινό γεγονός μπορούμε να μάθουμε πολλά:
Αρχικά, ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για οτιδήποτε, ακόμα και αν φαίνεται ότι τα πάντα έχουν κριθεί. Πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και να γυρίσει τα πάνω-κάτω… Άλλωστε όταν έχεις νοοτροπία νικητή δεν αποδέχεσαι την ήττα αν δεν ακούσεις την κόρνα λήξης της γραμματείας! Μέχρι να την ακούσεις πολεμάς, με ότι έχεις και δεν έχεις…
Στη συνέχεια βλέπουμε ότι η προπονητική είναι μια πολύ υπεύθυνη δουλειά. Μια στιγμιαία εκτίμηση ή μια σωστή ή λάθος απόφαση μπορεί να κρίνει ένα παιχνίδι, ακόμα και να καθορίσει μια ολόκληρη χρονιά! Επίσης καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι η συμπεριφορά ενός προπονητή, όσο καλό χαρακτήρα κι αν έχει έξω απο το γήπεδο, είναι το σήμα κατατεθέν του και τον ακολουθεί παντού και πάντα! Ειδικά μάλιστα αν η συμπεριφορά αυτή προσβάλει αντίπαλους παίκτες ή προπονητές... Από την πλευρά μου πάντως, τέτοιες συμπεριφορές από συναδέλφους, τις αντιμετωπίζω μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές και δεν δίνω ποτέ συνέχεια, είναι χαμένος χρόνος άλλωστε...
Τέλος, συχνά οι παίκτες μας έχουν εμπνεύσεις που οδηγούν στην επιτυχία ή την αποτυχία. Στο time out σαφώς δεν είπα στον Τσακίρη να πετάξει τη μπάλα στην πλάτη του αντιπάλου του! Όμως αυτός το τόλμησε και δικαιώθηκε από την επιλογή του!
Ως προπονητής, δίνω αρκετές πρωτοβουλίες στους παίκτες μου, πάντα μέσα από την ομαδική διαδικασία, αρκεί να με έχουν πείσει ότι έχουν την ικανότητα και το μυαλό να επιλέξουν σωστά. Είναι κάτι που πιστεύω, ότι οι παίκτες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να βγάζουν το ταλέντο τους στο γήπεδο. Να μην ‘’εγκλωβίζονται’’ αυστηρά και να μην ‘’ευνουχίζονται’’ μέσα σε πολύπλοκα συστήματα και αλλεπάλληλες, άσκοπες και συχνά άχρηστες επιθετικές διαδικασίες . Όλα αυτά πάντα ελεγχόμενα, γιατί είναι εύκολο να ξεπεράσει κανείς τα όρια και να καταργήσει την αγωνιστική πειθαρχία που πρέπει απαραίτητα να υπάρχει σε κάθε υγιής ομάδα.
Καλή Σαρακοστή σε όλους , με υγεία, ευτυχία και πολλές επιτυχίες!
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
