Κάθε χρόνο γινόμαστε θεατές του ίδιου έργου! Βλέπουμε αρκετές
ομάδες να κάνουν ηχηρές μεταγραφές, βαρύγδουπες δηλώσεις και μόλις έρθει ο
τρίτος ή τέταρτος μήνας της αγωνιστικής περιόδου, κάποιες από αυτές να χρωστούν
μεγάλα ποσά σε παίκτες, προπονητές, ταξιδιωτικά γραφεία, βιοτεχνίες ρούχων κτλ.
Ειδικά μάλιστα εάν η ομάδα βγει νωρίς έξω από τους στόχους της, το φαινόμενο αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συμβεί! Οι παράγοντες εξαφανίζονται και μένουν σύξυλοι οι παίκτες, οι προπονητές και ίσως κάποιος δύσμοιρος έφορος, που μένει να ακούει τα παράπονα όλων, χωρίς φυσικά να μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα…
Βέβαια, το αξιοπερίεργο είναι ότι οι ίδιες ομάδες κάνουν ακριβώς το ίδιο και την επόμενη χρονιά, που θα βρουν πάλι κάποιους αφελείς να τους υποσχεθούν λαγούς με πετραχήλια. Φυσικά αυτό μέχρι να τους καταλάβουν. Μετά πλέον έχουμε την κατρακύλα της ομάδας και συχνά πυκνά την διάλυση της. Αμέτρητα τα παραδείγματα…
Σαφέστατα τέτοιες νοοτροπίες μόνο κακό μπορούν να κάνουν στο μπάσκετ. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό και ποιοι τύποι παραγόντων λειτουργούν έτσι;
Πρώτος είναι ο τύπος του περαστικού παράγοντα που επιδιώκει την ευκαιριακή προβολή του ονόματος του για επαγγελματικούς, προσωπικούς ακόμα και πολιτικούς λόγους! Θεμιτό εάν γίνει σωστά και τίμια, όμως κάποιοι δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους ποτέ και εξαφανίζονται μόλις γίνει η δουλειά τους ή μόλις έρθει η ώρα να αποδείξουν την φερεγγυότητα τους! Συνήθως είναι άσχετοι με τον αθλητισμό και οι λέξεις “προσφορά”, “αγάπη για το μπάσκετ”, “δημιουργία”, μάλλον τους είναι άγνωστες…
Η δεύτερη περίπτωση έχει να κάνει με τους κλασικούς, παραδοσιακούς και ακλόνητους παράγοντες του χώρου. Αυτοί κάνουν το ίδιο πράγμα χρόνια και χρόνια, όμως πάντα βρίσκουν παίκτες και προπονητές, βασιζόμενοι στην “βαριά” φανέλα του σωματείου τους και στην ματαιοδοξία κάποιων να ακουστούν λιγάκι! Εδώ σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Έγκειται στην φιλοσοφία και την αξιοπρέπεια του καθενός εάν επιθυμεί να δουλέψει, ξέροντας ότι το πιθανότερο θα είναι να χάσει τα χρήματα του. Δεν τίθεται θέμα ρίσκου. 99% θα συμβεί αυτό! Είναι συγκεκριμένες οι ομάδες που το κάνουν…
Στην τρίτη περίπτωση θα τοποθετήσουμε τους παράγοντες εκείνους που έχουν όλη την καλή διάθεση να είναι συνεπείς, όμως στην πορεία μένουν από “δυνάμεις”. Επικαλούνται τις επιχορηγήσεις του κράτους, τους χορηγούς, τους Δήμους κτλ και έχουν δίκιο! Όμως προσωπικά τους θεωρώ το ίδιο υπεύθυνους διότι “άπλωσαν το χέρι τους μακρύτερα από εκεί που έφτανε”. Δηλαδή ανοίχτηκαν οικονομικά ρισκάροντας, ξέροντας ότι τα λεφτά στα οποία βασίζονται, ποτέ δεν είναι σίγουρα, ειδικά όταν προέρχονται από δημόσιους φορείς. Είναι παράλογο να μη γνωρίζει κάποιος που βρίσκεται στον χώρο του αθλητισμού, ότι πιο εύκολα μπορεί να πάει στο φεγγάρι παρά να εισπράξει μια επιχορήγηση στην ώρα της!!!
Και στις τρεις παραπάνω περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: οικονομικά προβλήματα, φασαρίες, ίσως δικαστήρια και συχνά ολόκληρες χαμένες χρονιές για μερικούς.
Χαίρομαι πραγματικά κάποιες ομάδες που μπορεί φαινομενικά να δείχνουν στάσιμες, ίσως σε κάποια τοπικά, όμως είναι νοικοκυρεμένες, δεν χρωστάνε πουθενά και χωρίς άγχος απολαμβάνουν το μπάσκετ.
Κάνουν απλά το αυτονόητο: μετράνε τις δυνάμεις τους και κινούνται ανάλογα με αυτές. Αν στην πορεία, τους παρουσιαστεί μια ευκαιρία για υπέρβαση, τότε την κάνουν, αλλά πάντα προσέχοντας τα νότα τους. Αυτές είναι οι ομάδες που δουλεύουν καλά τις υποδομές τους και τροφοδοτούν το άθλημα με νέους παίκτες. Δεν καταφεύγουν στις εύκολες λύσεις, βασίζονται στα δικά τους παιδιά και θεωρούν, πολύ σωστά, την παραγωγική διαδικασία άμεση προτεραιότητα τους. Αυτές οι ομάδες μπορεί να μην φτάσουν ποτέ στην Α1, όμως θα υπάρχουν πάντα, με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, να μας θυμίζουν ότι ο αθλητισμός και κάτι πολύ πιο σοβαρό από αυτό που νομίζουμε…
Το μπάσκετ έχει αρχίσει πάλι να ανεβαίνει! Πρέπει να το προφυλάξουμε από όλους εκείνους που θα ξαναπροσπαθήσουν να “ασελγήσουν” επάνω του. Πρέπει αυτή τη φορά να έχουμε δικλείδες ασφαλείας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τον τυχοδιωκτισμό.
Δεν είναι δύσκολο, απαιτεί διάθεση πραγματικής προσφοράς, καλές και σίγουρες κινήσεις, μετρημένα λόγια και πολύ δουλειά σε όλα τα επίπεδα, τεχνικά, οργανωτικά κτλ
Ας θωρακίσουμε το άθλημά μας με λογική και σύνεση , τώρα, πριν φτάσουμε πάλι να λέμε, τι δεν κάναμε και αυτή τη φορά…
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
